Χωρίς χοληστερίνη
Γιατί το πάσχα δεν ήμουν ελλάδα. Αλλά δεν είχε πλάκα. Κι ας υπάρχουν μέρη πανέμορφα με βουνά και δάση που η φαλακρή μας χώρα ούτε που φαντάζεται.
Η τσογλαναρία της ράτσας είναι που σε κάνει να γουστάρεις. Το μεράκλωμα και το μεράκι.
Φυσικά την τσογλαναρία αυτή τη γουστάρω γιατί είμαι μέρος της. Καμιά υπόνοια περιούσιου λαού και τέτοια.
Παρεπιτόντως, έχει κανείς την υπόνοια ότι ο χάρος βγήκε παγανιά στις γιορτές αυτές; Δεν ξέρω, αλλά το τελευταίο 15μερο όλο ιστορίες τρομαχτικές ακούω.
Τες πα, έζησα αρκετά τις τελευταίες μέρες. Αρκετά για να έχω να γράψω. Θα ποστάρω σύντομα. Και αυτό είναι δέσμευση. Τ' ακούς περαστικέ;
4 σχόλια:
Γιατί με έβγαλες από τα λινκ σου; Δεν με θεωρείς πια φίλη;
Διατηρώ πιο πολύ το Θα νικίσουμε σιγά σιγά. Το δικό σου λινκ το διόρθωσα.
Ειμουνα περαστικος και ακουσα.Περιμενω.
Ώ ξειν’, ἀγγέλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα, τοις κοίνων ρήμασι πειθόμενοι”.
Τώρα, κείμεθα, κοιμόμεθα, θα σε γελάσω. Η φυλή βαστάει τα στενά και κρατάει υψηλά το επίπεδο.
Της χοληστερίνης, της χοληστερόλης και των τριγλυκεριδίων. Μη φοβάσαι εκεί στα ξένα. Όλα τα ίδια χάλια θα μείνουν. Α, και σε προηγούμενη δημοσίευση που έλεγες για τον λαπά που άρχισε τον τσαμπουκά να σε ενημερώσω:
Ο λαπάς κρύωσε, στοπ. Η κουτάλα με τα ζουμιά ξαναγέμισε, στοπ. Ελάτε να φάμε, στοπ.
Με αράπη,
Ο Μάγειρας που γλύτωσε το Πάσχα.
Δημοσίευση σχολίου