29 Ιουλ 2007

Η επιστροφή του ασώτου

Πω πω σκούριασμα. Κόντεψα να ξεχάσω το πάσγουόρντ μου. Όταν όμως φανατικοί αναγνώστες (και συμμαθητές από την 1η δημοτικού παρεμπιπτόντως) άρχισαν να διαμαρτύρονται, ένιωσα ότι ήρθε η ώρα να επιστρέψω στη μάχιμη μπλογκογραφία.

Το προηγούμενο ποστ που ήταν ενταγμένο στη μέρα Αμαλίας, χαρακτήρισε σε μεγάλο βαθμό τους μήνες που πέρασαν. Μερικά δεύτερα πριν μας φάνε πήραμε κανονάκι και βγάλαμε και την πίστα. Με την ψυχή στο στόμα βέβαια, αλλά τουλάχιστον όχι παραέξω. Και τώρα σύνεση και απόλαυση των στιγμών που κερδίσαμε.

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, έψησα μπριζόλες στην εξοχή. Είδα τον άλις κούπερ ξανά μετά από 16 περίπου χρόνια. Τσακώθηκα αρκετές φορές με συναδέλφους και όχι μόνο. Έπαθα μίνι υπερκόπωση κάνα δυο φορές. Πήρα καινούρια φωτογραφική και έχω ξεμωραθεί να παριστάνω το φωτογράφο. Έχασα 4 κιλά σε 4 εβδομάδες αλλά δεν φαίνεται καθόλου. Άκουσα τα άπαντα από Σαββόπουλο, Σιδηρόπουλο, Μπιτλς, Κηλαϊδόνη, Μωρά στη φωτιά, τα πρωινά στο δρόμο για τη δουλεία. Δεν έγινα πατέρας. Επέζησα του καύσωνος. Ξαναψάχνω το νόημα της ζωής (μου τουλάχιστον). Διάβασα τη βάρδια του Καββαδία. Τσαντίστηκα με την εργατική τάξη και -ναι- αμφισβήτησα την ιερότητά της.(*)

* Θα επιδιώξω να ποστάρω επ' αυτού αλλά μετά από τη δίμηνη εξαφάνισή μου νομίζω πως δε δικαιούμαι να υποσχεθώ κάτι.

Παρεμπιπτόντως, ο δε μασάμε ρε, που είναι; Ειδικά τώρα που βάζουν ταφόπετρα στην έρευνα για τις υποκλοπές. Χα χα! Τόλμησαν να προφέρουν και τη λέξη Μέριλαντ οι κότες. Μόλις όμως συνειδητοποίησαν τι είχαν πει εξαφανίστηκαν μέσα σε ένα σύννεφο από πούπουλα.

Μπόνους 1: Ο Δίσκος του Λουκιανού Κηλαϊδόνη "Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας στα αριστερά"

Και μπόνους 2: Χαβαλές για το καλοκαιράκι, ασυναρτησίες πολύδωρα. Πείτε μου ειλικρινά τώρα: Αν ένα φιλαράκι σας έρθει ένα βράδυ σπίτι και αρχίσει να μιλάει όπως ο βύρωνας, δεν θα είσαστε σίγουροι ότι είχε πιει μερικά τσιγάρα;


Υ.Γ Το βίδεο με την ευγενική χορηγία του συκοφάντεος μπαστούνι.

Να περνάμε καλά και να κάνουμε φίλους