Ρεμπέτικο για το Σάββα

Ήτανε Ιούλης του 2002.

Βραδάκι και καθόμασταν στην αυλή με τον Κώστα και τη Ρούλα.

Τις τελευταίες δύο εβδομάδες παρακολουθούσαμε το "ντόμινο των αποκαλύψεων" μετά την έκρηξη του πυροκροτητή στα χέρια του Σάββα Ξηρού στον Πειραιά. Σενάρια επί σεναρίων στήνονταν από τα μίντια για ξεζουμίσουν δραματολογικά την ιστορία και να επιβάλλουν τον τρόμο τις μέρες εκείνες.

Γιατί τρόμος ήταν. Τα λαμόγια της ΕΥΠ σε όλα τα ΜΜΕ παρίσταναν τους δημοσιογράφους. Αν η χούντα είχε το μαστοράκη της, η σημερινή χούντα έχει ουρά μαστοράκηδες που διαγκωνίζονται για το ποιος θα προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες στους εργολάβους, υπεργολάβους ή εργοδότες του καθεστώτος..

Και μεις, ενημέρωση από τα "μίντια" για το ρόλο του Σάββα, τη φωτογράφηση εκείνων που επιθυμούσε να αναμίξει η ΕΥΠ, τις επιδρομές της αντιτρομοκρατικής..

Πιάσαμε λοιπόν ένα φύλλο χαρτί και αρχίσαμε να σκαρώνουμε στιχάκια πάνω στη μελωδία της "Αμφιάλης". Βγαίναν εύκολα. Βοήθαγε ο καθαρός αέρας και το κρασάκι. Θυμάμαι ότι πήγαινα μέσα να φέρω απ' το ψυγείο κάτι και μέχρι να βγω είχαμε άλλη μια στροφούλα. Μ' αυτά και μ' αυτά μαζεύτηκαν αρκετές, έβγαινε τραγούδι. Ήταν αργά και τα παιδιά έφυγαν, αλλά εμένα με είχε καταλάβει επαναστατικο-καλλιτεχνικός οίστρος.

Ήταν ήδη περασμένα μεσάνυχτα όταν πέρασε ο Μάριος από το σπίτι. Βρήκε το τραγουδάκι εξαίσιο από πολικής απόψεως(*) και καταλήξαμε ότι με το ρυθμό που έτρεχαν τα γεγονότα, έπρεπε να το βγάλουμε στον αέρα το συντομότερο. Κάτσαμε λοιπόν και το ηχογραφήσαμε ξανά και ξανά μέχρι να βγει αξιοπρεπές και κατά τις 3 το πρωί το ποστάραμε στο ίντυ.

Στις μέρες που ακολούθησαν κυκλοφόρησε αρκετά, έπαιξε στην τι-βί που ανακάλυπτε τότε το άντρο των τρομοκρατών "indymedia" και το καυτηρίασε και με μερικές αράδες ο Αγγελιοφόρος της Θεσσαλονίκης. Πέρα όμως από ένα σνακ για τη ματαιοδοξία μας, το τραγουδάκι αυτό προστέθηκε με τις φωνές εκείνες που έσπαγαν τον τρόμο τις μέρες της μεγάλης μούγκας.

Το τραγούδι εδώ .

*παρεκκλίναμε τότε βεβαίως μακράν εκτός γραμμής και οι δυο μας.. κούνια που μας κούναγε..