Εργοδοσία-Εργαζόμενοι: 3-2

Ο εργοδότης παραμένει πάντα εργοδότης. Όσο λιγότερα ζητάς, τόσο λιγότερα σου δίνει. (επαγωγικά, αν δεν του ζητήσεις, δεν πρόκειται να σου δώσει τίποτα) Όσα κατά περιόδους έχουμε διαβάσει για το μάνατζμεντ που φροντίζει να ανταμείβει για να παρακινεί, αποτελούν παρδαλές εξαιρέσεις τύπου γκούγκλ ινκ.

Με άλλα λόγια μην πέσετε ποτέ στη λούμπα του τύπου: "προσφέρω παραπάνω από όσα μου ζητούνται και είμαι Σπαρτιάτης με τις διεκδικήσεις μου ώστε να φιλοτιμηθεί το αφεντικό". Το αφεντικό θα σε κάνει γάιδαρο του χότζα και θα επιχειρήσει να σε εκπαιδεύσει να ζεις και χωρίς φαϊ.

Ήτοις, διαπραγματεύτηκα το μισθό μου πρόσφατα και έφαγα στη μάπα τι σημαίνει από πρώτο χέρι στενομυαλιά, άστοχο μάνατζμεντ, κουτοπονηριά και τσιφουτοικονομία. Φυσικά όλα εδώ πληρώνονται. Απλά τυχαίνει να μπορώ να δω πιο μακρυά από αυτούς που αγοράζουν τις εργατόρες μου.

Και μια απλή συμβουλή: Ζητείστε ανερυθρίαστα και με άκρα σοβαρότητα το μεγαλύτερο ποσό που θα μπορούσατε να πάρετε για τη θέση σας. Και άμα γελάσουν, αγριοκοιτάξτε τους. Δεν έχετε να χάσετε τίποτα. Και το πιο πιθανόν είναι εν τέλει να βελτιώσετε αισθητά το τελικό νούμερο.