11 Μαρ 2007

Αθήνα 8/3/2007


Στις 8/3/2007 στην Αθήνα επέστρεψε δυναμικά το άρβυλο του εμφυλιοπολεμικού χωροφύλακα να ξεκαθαρίσει τον τόπο από τους αναρχοκομμουνιστές.

Ανέκαθεν το μπατσολόι απαρτιζόταν από φασισταριά ένα και ένα, αλλά οι εικόνες της Πέμπτης εκείνης δεν μας "γυρνάν" 60 χρόνια πίσω. Μας υποδυκνείουν που ακριβώς βρισκόμαστε.

Τα μίντια, μια μαυρίλα με πληρωμένους κοντυλοφόρους να κάνουν το άσπρο-μαύρο. Να φιμώνουν και να καλουπώνουν. Να ψαλιδίζουν και να στρογγυλεύουν. Αναρωτιέμαι άραγε αν υποψιάζονται ότι τα ψωμιά τους τελειώνουν(*) . Οι τελάληδες των κυβερνώντων και των χρηματοδοτών τους είναι πέρα για πέρα θλιβεροί στο πλαίσιο της αποστολής τους.

* Κατά την άποψή μου εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια της επόμενης εποχής στην ενημέρωση. Το δύκτιο την φέρνει στο χαζόκουτο από την πίσω πόρτα. Η απόκρυψη της αλήθειας και ιδιαίτερα η επιβολή της βολικής, ευνουχισμένης εκδοχής της, γίνεται δυσκολότερη για τα ΜΜΕ. Βιντεάκια και φωτό από γατζετάκια που χωράνε σε ένα χέρι και κοστίζουν 1/3 του βασικού μισθού, βλέπουν και γράφουν. Το σημαντικότερο βέβαια ότι πολλαπλασιάζεται και η βούληση για την καταγραφή και διανομή της αλήθειας. (αλήθεια ο Κάρολος σκέφτηκε ποτέ ότι μαζί με τις αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες θα μιλάγαμε και για τις τεχνολογικές;)

Και μαζί με τους κινηματικούς εικονολήπτες αναδύεται και η κινηματική δημοσιογραφία. Υπάρχει ελπίδα, ελπίζω..

Το δαμάλι που έλεγε κι η συγχωρεμένη η Μαλβίνα, από τη μια σκίζεται να προετοιμάσει τη μεγάλη μπάζα για την ιδιωτική ανώτατη παιδεία και από την άλλη ακούει τα ακροδεξιά αγγελάκια που του ψιθυρίζουν τι να κάνει. Όμως δεν αντιλαμβάνεται ότι πληρώνει πολύ περισσότερα από όσα φαντάζεται να περάσει το νόμο-πλαίσιο των ΑΕΙ. Γαλλουχεί μια ολόκληρη νέα γενιά στους πολιτικούς αγώνες και τη σύγκρουση. Τέτοια εντατικά μαθήματα βγάζουν αριστούχους και παιδιά-θαύματα! Εδώ είμαστε και θα δούμε..

Μου φαίνεται πως το έχει αυτό ο λαός. Σε ξεγελάει και σου τη φέρνει. Μπορείς να τον υποεκτιμήσεις και να πιστέψεις ότι έπαθε μόνιμη εγκεφαλική βλάβη. Και τη στιγμή που έχεις καλέσει όλη την καλή κοινωνία να δειπνήσει τις σάρκες του, ο λαπάς σου προκύπτει αντάρτης. Και μετά άντε να εξηγήσεις στους καλεσμένους ότι το πρόβατο τα πήρε κρανίο και μακελεύει τους μάγειρες στην κουζίνα.

Καλό πάσχα με μάγειρες στη σούβλα :)

2 σχόλια:

A.F.Marx είπε...

«ο λαπάς σου προκύπτει αντάρτης»
------
Η μοναδική αισιόδοξη προοπτική που διάβασα τις τελευταίες μέρες.
Aμήν και πότε!

Newborn Doomstalker είπε...

Το ψάρι έχει τα κόκκαλα και ο λαπάς το ρύζι. Που κολλάει; στη βράση. Αν σου κολλήσει ο λαπάς άντε βγάλε τον από τον πάτο. Τρίβεις, ξανατρίβεις και τελειωμό δεν έχει.
"Να την πετάξω την κατσαρόλα; Μπα, 50€ έδωσα για τη ρημάδα. Άσε, θα τρίβω"
Και έτσι περνάνε οι μέρες μας: απλά.
Η συμβολή του λαπά στην κοινωνία μας είναι καθοριστική. Αν και δεν είναι πιάτο πρώτης επιλογής, μόλις μας πιάσει γρίπη, γίνεται. Θέλουμε πιο γκλαμουράτα πρώτα πιάτα. Ένα παστίτσιο, μια γουρουνοπούλα, ένα μουσακά. Και μετά διαμαρτυρόμεθα περί των τριγλυκεριδίων και της χοληστερόλης. Μόλις όμως μας πιάσει το τσιρλιό, τον ζητάμε τον λαπά. Μας ξελασπώνει η λάσπη του.

Τώρα τα προβατάκια, πάντα προβατάκια θα μείνουν. Αριστερά και δεξιά και αριστεροδέξια που είχε πει και ο Χαρυκλύνειος ο Τρσμέγιστος.

Μήπως η αγανάκτιση και η πείνα έχει χρώμα και θρησκεία και δεν το ήξερα; Ενημρώστε με κάποιοι αν έχω μείνει πίσω. Μήπως η λύτρωση θα τους έλθει αν κάνουν συμμαχίες με κόμματα και θρησκείες; Εγώ λέω "τσου" κατηγορηματικά.

Και τέλος, τα ψωμιά ποτέ δεν θα τελειώσουν όσο υπάρχουν φούρνοι.

Ποτέ δεν θα πεινάσουμε κουφάλες διαιτολόγοι.

Σας ασπάζομαι,
Ο Φούρναρης