Κι αν μεγαλώσω;

Χτες το απόγευμα στο γραφείο έβλεπα τον αρχιπωλητή της εταιρείας να μιλάει με ένα πελάτη στο τηλέφωνο.

Με τι άνεση και στόμφο και έπαρση μιλούσε για τα προϊόντα μας. Τα ψέματα, οι υπερβολές, οι μισές αλήθειες έφευγαν κατά ριπές.

Ψιλοαναγούλιαζα. Σκεφτόμουν ότι μπορεί να είναι η ζωή να σε κάνει αδίστακτο. Σε κολλάει με την πλάτη στον τοίχο και δεν αφήνει χρόνο για ηθικά διλήμματα.

Στα 55 του έχει περάσει από την πιάτσα απ' την καλή και την ανάποδη. Έχει φάει και έχει ρίξει φέσια. Έχει φαλιρίσει, ορθοποδήσει, ξαναφαλιρίσει. Χωρίσει, παντρευτεί, παιδιά με την πρώην, μικρά παιδιά με τη νυν. Πουλάει μπλα μπλα για να ζήσει.

Μήπως οι ενήλικοι και οι κάθε ενήλικοι είναι αδίστακτοι;


Δε θα γίνω έτσι.

Για το Νίκο Τεμπονέρα που ΖΕΙ

Μπορεί να είν' η αφορμή, μπορεί και η αιτία.

17 χρόνια πριν, παίρναμε το λεωφορείο μαζί με τους συμμαθητές της 2ας Λυκείου για να πάμε στη μεγάλη πορεία. "Ο Κοντογιαννόπουλος θέλει ιδιωτικά πανεπιστήμια άκουσα".
Ψηφίζαμε κατάληψη.

Στην πορεία καταλάβαινες ότι όλη η Αθήνα ήταν εκεί. Δεν ξέραμε πολλές λεπτομέρειες. Νιώθαμε όμως το δίκιο.

..Όταν η πορεία έκανε κύκλο και επέτρεψε στο Σύνταγμα, γύρισα σπίτι. Ήμουν ξεθεωμένος και έπεσα στο κρεβάτι με τα γουόκμαν. Στο ύπνο μου άκουγα στο ράδιο κάτι για τα επεισόδια. Εντωμεταξύ καιγόταν το Κ-Μαρούση και η Αθήνα είχε γίνει θάλαμος αερίων από τα δακρυγόνα.

Οι παρακρατικοί της ΟΝΝΕΔ επιδίδονταν σε ένα όργιο τρομοκρατίας. Στις 8 Γενάρη του '91, δολοφονούν τον καθηγητή Νίκο Τεμπονέρα στην Πάτρα που υπερασπιζόταν τους μαθητές του. Ο δολοφόνος, πρόεδρος τότε της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας και δημοτικός σύμβουλος Γιάννης Καλαμπόκας, σήμερα κυκλοφορεί ελεύθερος αφού εξέτισε μόνο 3 χρόνια.

Σώστε μας απ' τον Πολύδωρα!

Διαβάζω στο ιν.gr:

Επιμένει στην ασύμμετρη απειλή ο Βύρωνας Πολύδωρας, ο οποίος, σε συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής, επαναλαμβάνει ότι στηρίζει τον αρχηγό της Πυροσβεστικής, Ανδρέα Κόη, τον οποίο χαρακτηρίζει ικανό άνθρωπο και καλό αξιωματικό.

Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, ερωτώμενος για το αν φέρει ευθύνη για όσα συνέβησαν, τονίζει ότι προτεραιότητα ήταν η ανθρώπινες ζωές και «τα σημεία του πολιτισμού μας». Βέβαια, ξεκαθαρίζοντας ότι, όταν διοικεί, δεν βλέπει τηλεόραση, δηλώνει ότι «δεν τα καταφέραμε όλες τις φορές», όμως ο «στρατηγός άνεμος», οι κλιματικές συνθήκες, οι αυτενεργοί πυρομανείς και οι «κήρυκες της φωτιάς» συνετέλεσαν στην καταστροφή αυτή.

Αναφερόμενος στο συντονισμό της Πυροσβεστικής ο κ. Πολύδωρας δηλώνει ότι ήταν «ο καλύτερος δυνατός» δεδομένων των καιρικών συνθηκών και της «γέννησης νέων πυρκαγιών». Επιπρόσθετα, καλύπτει τον κ. Κόη, του οποίου τις ικανότητες χαρακτηρίζει αδιαμφισβήτητες.


Τέλος σε ερώτηση για το αν μπορεί να εξηγήσει τον όρο «ασύμμετρη απειλή», ο υπουργός τονίζει ότι υπάρχουν «ενδείξεις, ευρήματα και μαρτυρίες», τα οποία συνθέτουν «κρίσιμο υλικό προς έρευνα». Επιπλέον, ξεκαθαρίζει ότι δεν υπονοεί «ούτε ξένους πράκτορες ή κομάντο», αλλά χαρακτηριστικά αναφέρει ότι οι «κήρυκες της φωτιάς», οι οποίοι έκαψαν το μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη, έχουν συνθήματα και υπογραφή στο Διαδίκτυο.

• Πως ερμηνεύεται η δήλωση "..ο συντονισμός ήταν ο καλύτερος δυνατός";
• Αν ο συντονισμός δεν ήταν ο καλύτερα δυνατός θα καιγόταν ο εθνικός κήπος, η βουλή, το μαξίμου, το πεντάγωνο και το ΚΑΤ;

• Μήπως όταν το κράτος βαράει διάλυση ο υπουργός αναγκάζεται να ανάγει τον.. άνεμο σε στρατηγό;
• Μήπως μετά θα ξεκινήσει εκστρατεία ενάντια και στους.. ανεμόμυλους/γίγαντες;

• Ο αρχηγός της πυροσβεστικής έχει ανάγκη από τη στήριξη του υπουργού ή κάνας υπουργός που έχει βεντουζώσει εαυτόν στην καρέκλα;

• Τι σημαίνει ο όρος "αυτενεργοί πυρομανείς";
• Δεν τολμά τώρα να δείξει τους υποκινητές ο Βύρωνας;
• Τους ηθικούς αυτουργούς μήπως;
• Μήπως έχει μαύρα μεσάνυχτα και μας δουλεύει ομαδικά;
  
• Γιατί μέχρι χτες μιλούσαν για αντεθνικά σχέδια και σήμερα οι πυρομανείς έγιναν αυτενεργοί;

• Πως ορίζεται μια "συμμετρική απειλή";
• Μήπως οφείλει να είναι συμμετρική ως προς τις ικανότητες ενός ανίκανου μηχανισμού;
• Μήπως απλά η μόνη απειλή που ξέρει το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης να αντιμετωπίζει είναι οι φοιτητικές διαδηλώσεις;
• Αν είναι έτσι, μήπως πρέπει να ρίξουμε τους ΜΑΤατζήδες στη δασοπυρόσβεση;
  

• Ο όρος "κήρυκες της φωτιάς" κάνει παγκόσμια πρώτη από τον υπουργό;
• Από που και ως μια μολότοφ στο φυλάκιο του μπάτσου-παρατηρητή των τσολιάδων μπορεί να ερμηνεύει την καταστροφή της Πελοποννήσου και της Εύβοιας;
• Πιτσιρικάδες με κουκούλες όργωναν την Ελλάδα βάζοντας φωτιές από βουνό σε βουνό;
• Μήπως πέταγαν και πέτρες στα δέντρα;
  
• Ρίχνουν την κυβέρνηση οι μπάχαλοι;

• Πόσο πιο χαμηλά μπορεί να πέσει κάποιος;

• Πότε θα σηκωθούμε να πάρουμε τα κεφάλια αυτών που παίζουν με τις ζωές μας και μας θεωρούν και ηλίθιους;

Η επιστροφή του ασώτου

Πω πω σκούριασμα. Κόντεψα να ξεχάσω το πάσγουόρντ μου. Όταν όμως φανατικοί αναγνώστες (και συμμαθητές από την 1η δημοτικού παρεμπιπτόντως) άρχισαν να διαμαρτύρονται, ένιωσα ότι ήρθε η ώρα να επιστρέψω στη μάχιμη μπλογκογραφία.

Το προηγούμενο ποστ που ήταν ενταγμένο στη μέρα Αμαλίας, χαρακτήρισε σε μεγάλο βαθμό τους μήνες που πέρασαν. Μερικά δεύτερα πριν μας φάνε πήραμε κανονάκι και βγάλαμε και την πίστα. Με την ψυχή στο στόμα βέβαια, αλλά τουλάχιστον όχι παραέξω. Και τώρα σύνεση και απόλαυση των στιγμών που κερδίσαμε.

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, έψησα μπριζόλες στην εξοχή. Είδα τον άλις κούπερ ξανά μετά από 16 περίπου χρόνια. Τσακώθηκα αρκετές φορές με συναδέλφους και όχι μόνο. Έπαθα μίνι υπερκόπωση κάνα δυο φορές. Πήρα καινούρια φωτογραφική και έχω ξεμωραθεί να παριστάνω το φωτογράφο. Έχασα 4 κιλά σε 4 εβδομάδες αλλά δεν φαίνεται καθόλου. Άκουσα τα άπαντα από Σαββόπουλο, Σιδηρόπουλο, Μπιτλς, Κηλαϊδόνη, Μωρά στη φωτιά, τα πρωινά στο δρόμο για τη δουλεία. Δεν έγινα πατέρας. Επέζησα του καύσωνος. Ξαναψάχνω το νόημα της ζωής (μου τουλάχιστον). Διάβασα τη βάρδια του Καββαδία. Τσαντίστηκα με την εργατική τάξη και -ναι- αμφισβήτησα την ιερότητά της.(*)

* Θα επιδιώξω να ποστάρω επ' αυτού αλλά μετά από τη δίμηνη εξαφάνισή μου νομίζω πως δε δικαιούμαι να υποσχεθώ κάτι.

Παρεμπιπτόντως, ο δε μασάμε ρε, που είναι; Ειδικά τώρα που βάζουν ταφόπετρα στην έρευνα για τις υποκλοπές. Χα χα! Τόλμησαν να προφέρουν και τη λέξη Μέριλαντ οι κότες. Μόλις όμως συνειδητοποίησαν τι είχαν πει εξαφανίστηκαν μέσα σε ένα σύννεφο από πούπουλα.

Μπόνους 1: Ο Δίσκος του Λουκιανού Κηλαϊδόνη "Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας στα αριστερά"

Και μπόνους 2: Χαβαλές για το καλοκαιράκι, ασυναρτησίες πολύδωρα. Πείτε μου ειλικρινά τώρα: Αν ένα φιλαράκι σας έρθει ένα βράδυ σπίτι και αρχίσει να μιλάει όπως ο βύρωνας, δεν θα είσαστε σίγουροι ότι είχε πιει μερικά τσιγάρα;


Υ.Γ Το βίδεο με την ευγενική χορηγία του συκοφάντεος μπαστούνι.

Να περνάμε καλά και να κάνουμε φίλους

Δε θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα Ιατρέ

Θα περάσουμε νωρίτερα ή αργότερα από τα χέρια τους, τα ορκισμένα.

Πολλούς από μας, θα μας ξαποστείλουν μια ώρα αρχύτερα γιατί δε θα σταθούν στο ύψος του λειτουργήματός τους και κάποιοι, ούτε καν στο ανθρώπινο.

Παιδιά και μπουμπούκια του συστήματος είναι κι αυτοί. Δεν υπάρχει κανένα φίλτρο που να αποκλείει τσόγλανους απ' το να γίνονται γιατροί. Ούτε καν τους ανίκανους. (που γι' αυτούς θεωρητικά υπάρχει).

Η δημοσιοποίηση της ιστορίας της Αμαλίας είναι μια ελάχιστη άμυνα. Φτυαρίζουμε λίγο την κοπριά προς τα έξω. Ας είναι. Μέχρι να κάνουμε τον κόσμο μας ανθρώπινο, πολεμάμε τουλάχιστον τους απάνθρωπους.

“Πήγα σε ορθοπεδικό στο ΚΑΤ, σε άνθρωπο που επιβλέπει τους ειδικευόμενους-γιατρούς του μέλλοντος. Τα συμπτώματα ήταν κλασικά, του εξηγούσα ότι ακόμη κι όταν τσάκιζε σ' εκείνο το σημείο το παντελόνι που φορούσα, ούρλιαζα από τον πόνο. Περιέγραφα με ακρίβεια ένα σαφώς νευροπαθητικό πόνο (ώσεις κατά μήκος του μηριαίου νεύρου, ελαφρά ανακούφιση μόνο με βαρβιτουρικά και πολύ λιγότερο με αντιφλεγμονώδη κ.λπ.).

Ύστερα από αρκετές κλινικές και αιματολογικές εξετάσεις, περάσαμε στις απεικονιστικές. Ξεκινήσαμε με ακτινογραφίες της περιοχής και γύρω από αυτήν, οι οποίες εννοείται πως ήταν αρνητικές. Ο γιατρός με κάλεσε μια μέρα στο ΚΑΤ, όπου έκανα δώδεκα ακτινογραφίες στο μηρό, από διάφορες γωνίες. Χωρίς φυσικά να εκτιμηθεί η ραδιενέργεια που απορροφούσα. Ποιος μπορεί να με βεβαιώσει ότι αυτό δεν συνέβαλε στην εξαλλαγή των τότε (προφανώς) νευρινωματικών κυττάρων σε καρκινικά; Επειδή ούτε και τότε ούτε κ έπειτα με αξονική τομογραφία έβρισκε κάτι να πει, κι επειδή δεν έκρινε σκόπιμο να κάνω και μαγνητική τομογραφία, απεφάνθη ότι... πάσχω από ατροφία του τετρακεφάλου!

Κάθε φορά που τον επισκεπτόμουν, αυτός επέμενε στην αρχική του διάγνωση περί ατροφίας, ενώ κάθε φορά που πρότεινα να κάνουμε μαγνητική τομογραφία επέμενε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να δείξει κάτι.

Ώσπου από την πολλή επιμονή μου αργότερα, έπειτα από 4 χρόνια "κούρας" κι όσο ο πόνος επιδεινωνόταν "δέχτηκε", δύσθυμος, να κάνω και μαγνητική στην περιοχή όπου πονούσα. Έκανα τη μαγνητική τομογραφία δεξιού μηρού το 1 9 9 8 στο ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο και το πόρισμά τους ήταν ότι δεν υπήρχε χωροκατακτητική εξεργασία (δηλαδή ότι δεν υπήρχε όγκος. -άλλοι μαλάκες κι αυτοί...). Ο γιατρός διάβασε το πόρισμα και κατέληξε θριαμβολογώντας: "Είδες που σου είπα ότι δεν θα δείξει τίποτα; Δεν έχεις τίποτα!".

Πήγα σε νευροχειρουργό στον Ερυθρό Σταυρό. Όταν πήγα να του δείξω τη μαγνητική στο μηρό, που έδειχνε τον όγκο μου, ούτε καν καταδέχτηκε να την κοιτάξει. Γελώντας παρατήρησε ότι μια τέτοια εξέταση εξ αρχής δεν είχε νόημα, αφού το πρόβλημα ξεκινούσε "καταφανώς από τη μέση"! Μάλιστα είπε ότι, εάν φοιτητής του είχε προτείνει τη συγκεκριμένη εξέταση, θα τον "έκοβε".

Μετά, πήγα στο Αιγινήτειο, είχα χάσει κάθε ελπίδα διάγνωσης από τους ορθοπεδικούς και τους νευροχειρουργούς. Περιχαρής ένας αναισθησιολόγος σωστά διέκρινε ότι ο πόνος ήταν νευροπαθητικός κι επομένως θα έβρισκα απάντηση, αν όχι λύση, απευθυνόμενη στη νευρολογική κλινική του νοσοκομείου.

Έβαλα μέσο για ραντεβού ύστερα από τρεις μήνες. Έμεινα στο Αιγινήτειο για 10 ολόκληρες ημέρες, υποβαλλόμενη σε εξετάσεις επί εξετάσεων, μαγνητικές στο θώρακα, ηλεκτρομυογραφήματα, νυσταγμογραφήματα κ.λπ., και καθημερινή κλινική εξέταση, ενώ είχαν προς επανεκτίμηση τις προηγούμενες εξετάσεις μου. Το εξιτήριό μου από το Αιγινήτειο καταλήγει σε "έντονο άλγος μη διευκρινισθείσης αιτιολογίας".

Μετά πήγα σε ρευματολόγο καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, σερνόμενη από τους πόνους, εννοείται μαζί με όλες τις εξετάσεις που είχα κάνει προηγουμένως. Φυσικά και με την MRI που έδειχνε τον όγκο. Εξήγησα για τον φρικτό πόνο που ένιωθα στο δεξί μου μηρό. Εξήγησα ότι είχα δοκιμάσει από ασπιρίνες και "βαριά" αντιφλεγμονώδη μέχρι βαρβιτουρικά (Fortathrin, Naprosyn, Lonarid, Niflamol, Norgesic, Voltaren, Mesulid και άπειρα άλλα) χωρίς αποτέλεσμα -δεν βοηθούσαν ούτε στο να μπορέσω να κοιμηθώ. Το... πρόβλημά του ήταν ότι είχα ερεθισμένα διακονδύλια στο... αριστερό γόνατο! Όταν τον συνέφερα λέγοντάς του ότι το πρόβλημά μου είναι στο δεξί πόδι και ότι ο πόνος δεν μ' αφήνει να πάρω ανάσα, είπε το αμίμητο: "ΚΑΝΑ ΝΤΕΠΟΝΑΚΙ ΠΗΡΕΣ;" Γι' αυτήν την εκπληκτική ιατρική οδηγία εγώ έδωσα 30 χιλιαρικάκια!

Επειτα από οκτώ μήνες κάποιος μου είπε να πάω στα Ιωάννινα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο. Εκεί ο Γιάννης Σαρμάς, νευρολόγος, διέγνωσε από την Ι Δ Ι Α μαγνητική τομογραφία του 1 9 9 8 έναν όγκο 8 εκατοστών στο μηρό!

Όταν συγγενής μου τηλεφώνησε στον κύριο Χρυσικόπουλο και τον ενημέρωσε ότι διαγνώστηκα με καρκίνο κι ότι άδικα με ταλαιπωρούσε τόσα χρόνια, εκείνος απάντησε απαθέστατα: "Ε, α υ τ ά σ υ μ β α ί ν ο υ ν..." !!!”

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ... “

Συνοπτικά αναφέρω ότι υπέφερα από έντονους έως και φρικτούς πόνους στο πόδι από την ηλικία των οκτώ έως και των εικοσιτριών χρόνων μου - δηλαδή μιλάμε για 18 χρόνια πόνου, από το 1984 έως το 2001 , και μάλιστα εντοπισμένου σε συγκεκριμένο σημείο. Απευθύνθηκα σε δεκάδες γιατρούς ,που δεν έχει προς το παρόν νόημα να τους αναφέρω όλους... Ενδεικτικά αναφέρω ότι από τα τέλη του 1999 έως το 2001 μόνο, απευθύνθηκα στους:

Χρυσικόπουλο Θεόδωρο, χειρουργό ορθοπεδικό στο ΚΑΤ και στο ιδιωτικό του ιατρείο στο Αιγάλεω.
Ζαμπέλη Θωμά (και την ομάδα του), καθηγητή Νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών , στο Αιγηνήτειο νοσοκομείο.
Πανυπέρη Αχιλλέα, νευρολόγο στο Λοιμωδών και το Δρομοκαίτειο και το ιδιωτικό του ιατρείο στην οδό Μπουμπουλίνας στο Μουσειο.
Στάμο Κωνσταντίνο ,καθηγητή Ορθοπεδικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ΄πρώην διευθυντή Ορθοπεδικής κλινικής στο ΚΑΤ , νυν διευθυντή της αντίστοιχης κλινικής στο Ερρίκος Ντυνάν, στο ιδιωτικό του ιατρείο στο Πεδίον του Αρεως.
Θούα Βασίλειο, καθηγητή Ρευματολογίας στο Πανεπ. Αθηνών, στο ιδιωτικό του ιατρείο στη Βασιλίσσης Σοφίας.
Παπαδημητρίου Αλέξανδρο, καθηγητή Νευρολογίας, π. διευθυντή της Νευρολογικής κλινικής στον Ερυθρό Σταυρό.
Τεσσέρη Ιωάννη, καθηγητή Νευροχειρουργικής του Πανεπ. Αθηνών, πρώην διευθυντή της Νευροχειρουργικής κλινικής του Ερυθρού Σταυρού, νυν χειρουργού στη Γενική Κλινική Αθηνών, στο ιδιωτικό του ιατρείο στο Κολωνάκι.
Καραγεωργίου Κλημεντίνη, καθηγήτρια Νευρολογίας του Πανεπ. Αθηνών, διευθύντρια της Νευρολογικής κλινικής του Γενικού Κρατικου Αθηνών "Γ.Γεννηματάς" , μετά των βοηθών της:
Λυμπερόπουλου, καθηγητή (νευρο)ακτινολογίας και
Παναγόπουλου, νευρολόγου.

ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΤΕΛΗΞΑΝ ΣΤΟ ΟΤΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΠΑΘΕΣ ΚΑΙ, ΕΙΤΕ ΜΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΑΝ ΝΑ ΚΑΤΣΩ ΝΑ ΠΟΝΑΩ, ΕΙΤΕ ΜΕ ΜΠΟΥΚΩΣΑΝ ΜΕ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ... ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΠΟΝΑΩ!!!

Επειδή η στοιχειώδης λογική λέει ότι κάθε αποτέλεσμα έχει και μια αιτία και ότι τίποτε δε δημιουργείται εκ του μηδενός εγώ επέμεινα να ψάχνω για μια σοβαρή διάγνωση, για μια μη-γελοία εξήγηση του πόνου μου,έτσι το 2001, βρέθηκε ότι

ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΟΠΟΥ ΠΟΝΟΥΣΑ, ΥΠΗΡΧΕ ΕΝΑΣ -ΚΑΡΚΙΝΙΚΟΣ ΠΛΕΟΝ- ΟΓΚΟΣ ΔΙΑΜΕΤΡΟΥ 8,5 cm !!! ΠΑΝΩ ΣΕ ΝΕΥΡΟ!

Το καλύτερο;

Ο ΟΓΚΟΣ ΔΙΑΚΡΙΝΟΤΑΝ ΗΔΗ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟ ΑΠΟ ΤΟ 1998 ΣΕ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΠΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΕΞΕΤΑΣΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΘΕΝΤΕΣ "ΚΑΘΗΓΗΤΑΡΑΔΕΣ" , ΜΕΓΑΛΟΓΙΑΤΡΟΙ ΚΑΙ -ΜΕ ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΕΞΑΙΡΕΣΗ- ΧΡΥΣΟΠΛΗΡΩΜΕΝΟΙ !

Το ακόμη καλύτερο;

ΤΗ ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΕΚΑΝΕ Μ Ε Σ Α Σ Ε Μ Ι Α (ΜΙΑ!!!) Μ Ο Ν Ο Ω Ρ Α ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΑΣ ΟΝΟΜΑΤΙ Γ. ΣΑΡΜΑΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΔΕΚΑΡΑ!!!”

Η Αμαλία δε ζει πια.

Ο νους απρόθυμος και η σαρξ ασθενής

Πέρασε από το Κογκρέσο των ΗΠΑ η χρημοατοδότηση του πολέμου στο Ιράκ

..Από in.gr:

Τη διάθεση 100 δισ. δολαρίων για τη συνέχισι της χρηματοδότησης του πολέμου στο Ιράκ ενέκριναν αμφότερα τα δύο σώματα του αμερικανικού Κογκρέσου, δίχως να υπάρξει διασύνδεση με χρονοδιάγραμμα απόσυρσης των στρατιωτικών δυνάμεων μετά την εγκατάλειψη των σχετικών προσπαθειών από τους Δημοκρατικούς υπό το βάρος του βέτο Μπους.

Υποχωρώντας στις πιέσεις που δεχόταν από το Λευκό Οίκο, η Βουλή των Αντιπροσώπων ενέκρινε τη χρηματοδότηση των πολέμων σε Ιράκ και Αφγανιστάν. Το νομοσχέδιο εγκρίθηκε με ψήφους 280 υπέρ έναντι 142 κατά. Ακολούθησε ψηφοφορία στη Γερουσία (έγκριση με 80 ψήφους υπέρ έναντι 14 κατά) και απομένει η τυπική υπογραφή του Τζορτζ Ο.Μπους.

Επί μήνες το Δημοκρατικό Κόμμα -το οποίο ελέγχει πλέον το Κογκρέσο- επιχειρούσε να συνδέσει τη συνέχιση της χρηματοδότησης του πολέμου στο Ιράκ με χρονοδιάγραμμα για την αποχώρηση των στρατιωτικών δυνάμεων. Προσκρούοντας στο βέτο Μπους, οι Δημοκρατικοί εκτατέλειψαν τελικώς τις προσπάθειες για χρονοδιάγραμμα.

Δίχως πλειοψηφία δύο τρίων στο Κογκρέσο οι Δημοκρατικοί δεν μπορούσαν να αποτρέψουν την απειλή ενός επόμενου βέτου και κατ' επέκταση κατέληξαν σε συμβιβαστική συμφωνία, στο πλαίσιο της οποίας κατόρθωσαν να εξασφαλίσουν κονδύλια για το εσωτερικό. Επιμένουν πως ο νέος προϋπολογισμός δεν συνιστά νίκη για τον Λευκό Οίκο, σημειώνει το BBC.

Μιλώντας στο Λευκό Οίκο προ της ψηφοφορίας στο Κογκρέσο, ο Μπους δήλωσε πως οι προσεχείς εβδομάδες και μήνες στο Ιράκ είναι ζωτικής σημασίας για τη νέα στρατηγική ασφαλείας που ακολουθείται. «Αυτό το καλοκαίρι θα είναι κρίσιμος χρόνος για τη νέα στρατηγική» δήλωσε απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους.

Φάτε στη μάπα και δημοκρατικούς να έχετε. Πήραν πλειοψηφία στη γερουσία χτίζοντας αντιπολεμικό ίματζ και απλά αφήνουν το Μουσολίνι να συνεχίζει τον πόλεμο. Αυτοί δε λερώνουν τα φράκα τους με αίμα. Κάνουν την πάπια και αφήνουν τον παπάρα να βγάλει το φίδι απ' την τρύπα.

Τσάμπα μάγκες οι πασοκάρες. Ή μάλλον για την ακρίβεια χορεύουν και αυτοί στο ρυθμό που τους βαράνε τα όπλα και τα πετρέλαια, απλά κάνουν πιο κόντρα σταυροβελονιά φιγούρες.

Άσπρη μέρα

Μετά από ομολογουμένως μακράν απουσία επιστλέφουμε δημήτρη, με πλούσια και ανανεωμένη θεματολογία, γαργαλιστικό ρεπερτόριο και όλες τις πιασάρικες συνταγές για πετυχημένο μπλόγκιν.

Το ζώδιο μου μπήκε θριαμβευτικά σε αβανταδόρικο ουροσκόπο το οποίο αναπόφευκτα μου ανεβάζει τη διάθεση, τη δημιουργικότητα, μου δίνει τον αέρα του χέντ και σόλντερς και το χαμόγελο της κωλυνός.

Πέρασα 10 μέρες στην πατρίδα, άκουσα παπιά στους δρόμους, τάβλια στις καφετέριες, πήγα μπαράκια, στο μπάτμαν, στη βουλιαγμένη, στην πορεία της πρωτομαγιάς, ήπια μια πορτοκαλάδα με τη δέσποινα και ένα ούζο με το Σωκράτη. Με τον Παναγιώτη καπνίσαμε 2 πακέτα τσιγάρα και με τον Κώστα 1 αλλά τσακίσαμε και κάτι ποικιλίες.

Άκουσα ξανά Παύλο, Κηλαϊδόνη (πολύ) και μάζεψα υλικό εντός του κράνους.

Στο μεθεπόμενο επεισόδιο: "Last night the DJ saved my life"

Μπόνους γιατί φτάσατε το διάβασμα ως εδώ:

Ο Πανίσχυρος Μεγιστάνας των Ninja