τί είμαστε και γιατί υπάρχουμε

Γιατί μας θλίβει τόσο πολύ η παύση της ύπαρξής μας άπαξ και πεθάνουμε αλλά δεν μας καίγεται καρφάκι για το γεγονός ότι δεν υπήρχαμε πριν γεννηθούμε;

Τότε ήταν που σκέφτηκα να το δω με τεχνολογικούς όρους. Το σώμα μας είναι το hardware. Το DNA είναι το BIOS, που όμως εδώ περιέχει τις οδηγίες για την κατασκευή του harware. Μόλις το harware-σώμα χτιστεί με τις οδηγίες του BIOS-DNA, αρχίζει μόνο του να δημιουργεί το software δηλαδή εμάς.

Είμαστε λοιπόν ένα λογισμικό που δημιουργήθηκε αυτόματα από το σώμα μας. Άρα η γέννηση του εαυτού μας δεν είναι ένα στιγμιαίο γεγονός αλλά μάλλον μια μακρά περίοδος διεργασιών. Στην πραγματικότητα η γέννηση ξεκινά από τη στιγμή που ο εγκέφαλος του εμβρύου αρχίζει να συλλέγει εμπειρίες, να τις οργανώνει σε λογικές δομές και τελειώνει όταν σταματήσουν οι μεγάλες αλλαγές στην προσωπικότητα και το χαρακτήρα μας και σταθεροποιηθούμε.

Το λογισμικό αυτό, όντας τόσο σύνθετο και επιτελώντας τόσες πολλές και πολύπλοκες λειτουργίες, είναι απολύτως αναγκαίο να περιέχει ρουτίνες που του επιτρέπουν να ελέγχει την ίδια την κατάστασή του. Αυτή λοιπόν είναι η "μαγική" συνείδηση του εαυτού μας, το εγώ. Το "εγώ" είναι μία ακόμη ρουτίνα που τρέχει στο hardware ώστε να το προστατεύει και να το ελέγχει πιο αποτελεσματικά. Και εμείς το θεοποιήσαμε.

Όχι άδικα βεβαίως, γιατί η αντίληψη του εαυτού είναι μακράν ότι πιο διασκεδαστικό εμφανίστηκε ποτέ στο σύμπαν. Έτσι κάθε προσπάθεια διάσωσης του "εγώ" πέρα από τους χρονικούς περιορισμούς της ζωής του φυσικού σώματος είναι απολύτως θεμιτή και καλό θα ήταν να καρποφορήσει το συντομότερο δυνατό!

πεθαίνουμε όπως κάθε τι άλλο στη φύση

Τις προάλλες σκεφτόμουν πόσο ανόητο είναι να πιστεύουμε στη μεταθανάτιο ζωή. Το ανθρώπινο είδος όπως και όλα τα άλλα είδη ζωής στον πλανήτη αυτό διαιωνίζονται κατά γενεές. Φύλλα φυτρώνουν, φύλλα ξεραίνονται, άλλα φύλλα φυτρώνουν.

Όμως όχι, εμείς πρέπει να εφεύρουμε παραμύθια, ότι δήθεν τα φύλλα που ξεραίνονται πάνε στον παράδεισο ή την κόλαση των φύλλων, αφού κριθούν για τα έργα τους.

Από τα δισεκατομμύρια είδη ζωής αυτού του πλανήτη είμαστε το μόνο με γνώση της θνητότητάς του και το μόνο που δεν μπορεί να συμφιλιωθεί με την ιδέα αυτή. Ενδεχομένως γιατί είναι μια ιδέα που ξεπερνά τις σημερινές υπολογιστικές δυνατότητες της διανόησής μας. Το οποίο πιστοποιεί ξανά τη ρήση μακάριοι οι πτωχοί το πνεύματι, στην προκειμένη, οι μη-γνωρίζοντες.

Όταν βεβαίως καταφέρουμε να συμφιλιωθούμε με την ιδέα αυτή, θα μας τελειώσουν και οι θρησκείες που από αρχής χρόνου σπεκουλάρουν πάνω στην τραγικότητά μας