Για το Νίκο Τεμπονέρα που ΖΕΙ
Μπορεί να είν' η αφορμή, μπορεί και η αιτία.
17 χρόνια πριν, παίρναμε το λεωφορείο μαζί με τους συμμαθητές της 2ας Λυκείου για να πάμε στη μεγάλη πορεία. "Ο Κοντογιαννόπουλος θέλει ιδιωτικά πανεπιστήμια άκουσα".
Ψηφίζαμε κατάληψη.
Στην πορεία καταλάβαινες ότι όλη η Αθήνα ήταν εκεί. Δεν ξέραμε πολλές λεπτομέρειες. Νιώθαμε όμως το δίκιο.
..Όταν η πορεία έκανε κύκλο και επέτρεψε στο Σύνταγμα, γύρισα σπίτι. Ήμουν ξεθεωμένος και έπεσα στο κρεβάτι με τα γουόκμαν. Στο ύπνο μου άκουγα στο ράδιο κάτι για τα επεισόδια. Εντωμεταξύ καιγόταν το Κ-Μαρούση και η Αθήνα είχε γίνει θάλαμος αερίων από τα δακρυγόνα.
Οι παρακρατικοί της ΟΝΝΕΔ επιδίδονταν σε ένα όργιο τρομοκρατίας. Στις 8 Γενάρη του '91, δολοφονούν τον καθηγητή Νίκο Τεμπονέρα στην Πάτρα που υπερασπιζόταν τους μαθητές του. Ο δολοφόνος, πρόεδρος τότε της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας και δημοτικός σύμβουλος Γιάννης Καλαμπόκας, σήμερα κυκλοφορεί ελεύθερος αφού εξέτισε μόνο 3 χρόνια.
1 σχόλιο:
Εγώ τότε ήμουν μικρότερη και έβλεπα με θαυμασμό τα παιδιά του λυκείου να κάνουν καταλήψεις (εμάς τους μικρούς δε μας έπαιζαν). Θυμάμαι όμως πολύ έντονα τις ημέρες της δολοφονίας του, καθώς και τις μεγαλειώδεις πορείες που έγιναν στη Θεσσαλονίκη. Τόσο κόσμο δεν έχω ξαναδεί σε πορεία (και δεν έπαψα να πηγαίνω από τότε) και θα θυμάμαι πάντα τα μαύρα κομμάτια υφάσματος που είχαμε δέσει στις υψωμένες γροθιές μας.
Έχεις δίκιο, ο Τεμπονέρας ζει...
Δημοσίευση σχολίου